گازهای گلخانه ای و کشاورزی ارگانیک

شواهد چشمگیری بر نقش گازهای گلخانه ای در ایجاد گرمایش جهانی و تغییرات اقلیمی وجود دارد. همچنین واضح است که مهمترین راه حل برای گرمایش جهانی کاهش مصرف سوخت های فسیلی می باشد. مطالعات انجام شده توسط IFOAM توانایی بالقوه ی کشاورزی ارگانیک را در جهت جلوگیری از انتشار و تثبیت گازهای گلخانه ای و تفاوت بین کشاورزی ارگانیک و کشاورزی رایج را نشان می دهد.

کشاورزی یکی از عوامل اصلی انتشار گازهایی از قبیل متان(CH4) ، اکسید نیتروژن(NO2) و دی اکسید کربن (CO2) می باشد. در مقیاس جهانی، استفاده از زمین های کشاورزی در دهه ی ۱۹۹۱ منجر به افزایش انتشار ۱۱ % گازهای گلخانه ای شده است. یک سوم از گاز دی اکسیدکربن اتمسفر بر اثر تغییر در نحوه ی استفاده از زمین (از بین بردن جنگل، تغییر کشت و تشدید کشاورزی) انتشار یافته است.

روابط پیچیده و متغیرهایی مانند نوع خاک، آب وهوای منطقه، روشهای کاشت و زمان آن در مزرعه تاثیر بالقوه ای در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و تغییرات اقلیمی دارد. سه روش کلی که در آن کشاورزی می تواند اثرات سوء تغییر اقلیم را کاهش دهد، عبارتند از :

1. کاهش مصرف سوختهای فسیلی در مزرعه
2. کاهش انرژی ذخیره شده در نهاده های کشاورزی
3. حذف دی اکسید کربن از اتمسفر و یا ذخیره سازی آن در خاک و بیوماس چوبی

کشاورزی ارگانیک یک سامانه ی مدیریتی تولید جامع گرا است که موجب بهبود سلامت کشت بوم ها (تنوع زیستی، چرخه های زیستی و فعالیت زیستی خاک) می شود. در کشاورزی ارگانیک به جای کاربرد نهاده های برون مزرعه ای، بر استفاده از عملیات مدیریتی تاکید می شود که اساس چنین دیدگاهی این است که مسائل و مشکالت هر بوم سازگان، رهیافت مدیریتی خاص خود را با توجه به شرایط اقلیمی، فیزیکی، فنی، اجتماعی و اقتصادی می طلبد و نمی توان از یک نسخه ی جهانی یکسان برای تمام کشت بوم ها بهره گرفت.

فواید اقلیمی کشاورزی ارگانیک

روش های مدیریت خاک

در کشاورزی ارگانیک یکی از اهداف اصلی کشاورزی ارگانیک، حفظ و بهبود باروری خاک در دراز مدت است. در یک خاک مطلوب، تولید تنها وابسته به شرایط اقلیمی و توان ژنتیکی گیاه زراعی خواهد بود.

در حالت کلی، سیستم های کشاورزی ارگانیک با استفاده از شیوه های مدیریت خاک، شرایطی مناسب برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، ساخت کربن آلی خاک (SOC) و تثبیت کربن اتمسفری ایجاد می کند. تحقیقات نشان داده است که عملیات خاکورزی انتشار گاز CO2 از خاک را افزایش می دهد. با این وجود، کشاورزی ارگانیک معمولا با بهره گیری از روش های خاکورزی مناسب برای کنترل علف های هرز و استفاده از خاکپوش ها در مقایسه با سیستم های مرسوم کشاورزی مقدار کربن خالص بیشتری را در خاک تثبیت می کند.

کاهش وابستگی به سوخت های فسیلی

در حالی که کشاورزی رایج وابستگی بسیاری به انرژی، به ویژه انرژی حاصل از سوخت های زیستی دارد. کشاورزی ارگانیک می تواند انتشار گازهای گلخانه ای تولید شده بر اثر مصرف سوخت های فسیلی و آفت کش ها و کودهای سنتتیک را کاهش دهد. در مطالعه ی انجام شده توسط سازمان وزارت کشاورزی ایاالت متحده مشخص گردید که در روش های ارگانیک ۱۱ تا ۳۱ درصد انرژی کمتری در مقایسه با کشاورزی مرسوم مصرف می شود. همچنین در تحقیق دیگری مشخص گردید که کشاورزی ارگانیک با استفاده از سیستم خاکورزی حداقل منجر به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای شده است که علت آن درجه ی اول مربوط به تثبیت کربن در خاک های ارگانیک و در درجه ی دوم به علت استفاده از نهاده هایی با انرژی کمتر می باشد.

در حالت کلی، کشاورزی ارگانیک مانع از بهروری بیش از حد از مواد مغذی خاک می شود و به این طریق محتوای ماده ی آلی خاک را افزایش می دهد. در نتیجه خاک تحت شرایط کشاورزی ارگانیک نسبت به شرایط کشاورزی مرسوم آب بیشتری ذخیره می کند.

از طرفی تولید در کشاورزی ارگانیک کمتر در معرض شرایط آب وهوایی نامناسب از جمله خشکسالی، سیل و غرقابی قرار می گیرد. از اهداف دیگر کشاورزی ارگانیک، وارد ساختن کمترین اثرات منفی بر محیط است و بر همین اساس، حفظ تنوع زیستی نیز یکی از وظایف عمده ی این سامانه ی کشاورزی می باشد. همچنین کشاورزی ارگانیک از طریق ایجاد سیستم های کشت متنوع منجر به افزایش توان مقابله با اثرات منفی تغییر اقلیم مانند تغییر در الگوی بارندگی می شود و در نهایت ثبات زیست محیطی در پی دارد.